لاڙڪاڻي جو ايڌي: رمضان ساريو : نديم رضا ميمڻ
مامو رمضان ساريو جي پيدائش 1955ع ۾ ٿي، شروعاتي تعليم پنھنجي ڳوٺ ٻلهڙيجي ۾ حاصل ڪيائين، سندس پيءُ جو نالو محمد وريام ساريو جيڪو تمام غريب، انتھائي سادگي رکندڙ ماڻهو هو. هو پنھنجي ڳوٺ ٻلهڙيجي جي المدينه جامع مسجد جو پيش امام هو، ان سان گڏ ڳوٺ جي ٻارڙن کي بغير لالچ لوڀ جي قرآن پاڪ جو درس ڏيندو هو. هارپو ۽ مزدوري ڪري گهر جو خرچ پورو ڪندو هو. مامي رمضان ساريي کي انگريزي تعليم حاصل ڪرڻ جو گهڻو شوق هو پر والدين غريب هجڻ ڪري تعليم ڏياري نه سگهيا. ننڍپڻ ۾ والدين مامي رمضان ساريي کي هڪ ننڍڙو دڪان کولي ڏنو جنھن تي روزگار ڪري گهر جو خرچ پورو ڪندو هو.
1982ع ۾ تنظيم ڳوٺ سڌار سنگت ٻلهڙيجي جي نالي سان جڙي ۽ مامو رمضان ساريو ورڪنگ ڪميٽي جو ميمبر رهيو، انور پيرزادو، محب پيرزادو، گلاب پيرزادو، لطف پيرزادو، عيدل خان سومرو، ٺارو ماڇي هن تنظيم جا عھديدار رهيا ۽ وڏي جذبي سان ڳوٺ ۾ ترقياتي ڪم ڪرايا ۽ ٻين ڳوٺن ۾ به ترقياتي اسڪيمون ورتن. اهڙي طريقي سان هر ڪو دوست روزگار ڪرڻ لاءِ مختلف شھرن ڏانھن روانو ٿيا جنھن کان پوءِ محب پيرزادو، مامو رمضان ساريو سماجي ڪمن ۾ حصو ورتو ۽ ٻين ڳوٺ تائين ڪم ڪندا رهيا. مامو رمضان ساريو تنظيم جي طرفان 1991 ۽ 1997ع ۾ ديھه ابڙي پوٽا لوڪل زڪوات ڪميٽيءَ جو چيئرمين ٿيو ۽ مستحق ماڻهن جي لسٽ ٺاهي زڪوات جي رقم ڏيندو هو. اهڙي طريقي سان زڪوات جي فنڊ ورهائڻ سان ڳوٺ جي ڊاڪٽر بشير احمد پيرزدو، ڊاڪٽر فياض پيرزادو کان معلومات وٺندو هو ته ڪٿي اهڙو مريض آهي جنھن جو آپريشن ڪرائجي. اهڙي طريقي سان مامي رمضان ساريي ڪافي مريضن جا مختلف آپريشن مختلف اسپتالن ۾ داخلا وٺي ڪرايا.
جنھن کانپوءِ ٻين ڳوٺن مان به مامي رمضان ساريي وٽ مريض اچڻ لڳا ۽ انھن مريضن کي به اهڙي طريقي سان زڪوات جي فنڊ مان ۽ مريض جي نالي تي درخواست ضلعي چيئرمين کي ڏيندو هو جيڪو چيڪ ڏيندو هو جنھن کانپوءِ انھيءَ مريض کي چانڊڪا اسپتال ۾ داخلا وٺي ڏيندو هو. نانگ يا ڪتي کاڌل، هيپاٽائيٽس جا مريض ۽ باهه جا متاثر ماڻهو هن وقت تائين مامي رمضان ساريي وٽ ايندا آهن، جن جي مدد ڪندو آهي.
مامو رمضان ساريو کي ٻه ڀيرا بلدياتي چونڊن ۾ يوسي بگي جي عوام گهڻي کان گهڻا ووٽ ڏنا، جنھن ۾ ناظم محب حسين پيرزادو، نائب ناظم امام الدين ساريو عوام دوست جي پينل تان چونڊجي آيا ۽ پنھنجي يونين ڪائونسل بگي جي ڳوٺن جي ترقياتي ڪمن لاءِ رات ڏينھن محنت ڪندا رهيا.
2011ع ۾ مامي رمضان کي هيپاٽائيٽس سي ٿي پئي انھن ڏينھن ۾ هن وٽ هڪ ٻڍڙي عورت آئي جيڪا ڳوٺ جي آخري محلي ڀٽائي آباد جي رهواسڻ هئي جنھن مامي رمضان کي چيو ته ”منھنجي گهر کي ماني پچائيندي باهه لڳي وئي آهي، جنھن ۾ گهرو سامان مڪمل طور سڙي ويو آهي، هاڻي منھنجي مدد ڪيو، منھنجا ٻچڙا کلي آسمان هيٺ ويٺل آهن.“ ڳوٺ جي مختلف ماڻهن ڏانھن مان ويس سڀني چيو ته مامي رمضان ڏانھن وڃ.
”امڙ، مان ته بيماريءَ ۾ مبتلا آهيان مون کي دعا ڪيو ته صحتياب ٿيان ته اوهان جي لاءِ ڳوٺ مان چندو به ڪندس ۽ درخواست لکي ڊپٽي ڪمشنر لاڙڪاڻو کي ڏيندس.“ پر عورت اها ڳالهه نه مڃي ۽ چيائين ته ”منھنجي اڄ ئي مدد ڪيو.“ ٻڍڙي عورت کي مامي چيو ته ”اوهان صبح جو اچجو مان هن بـيمار حال ۾ به اوهان لاءِ ڪوشش ڪندس.“ پوءِ مامي ساريي اهڙو ڪم ڪيو جو اپيل لکي پنھنجي بستري جي پاسي ۾ ديوار تي هڻي ڇڏي، مامي رمضان ساريو ڏانھن جيڪي دوست عيادت ڪرڻ ايندا هئا ته ان ٻڍڙيءَ لاءِ چندو ڏيندا هئا.
هڪ ڏينھن مامي جا دوست محمد علي پٺاڻ، طالب حسين چنو آيا ته اوهان جو صبح ڪي.ٽي.اين نيوز جي طرفان انٽرويو ٿيندو، ٻئي ڏينھن صبح جو مامي رمضان کان انٽرويو ورتو ويو. ڪجهه ڏينھن کانپوءِ مامي رمضان وٽ هڪ انسان دوست شخص آيو ۽ چيائين ته مان توهان جو انٽرويو ۽ رپورٽ ڪي.ٽي.اين تي ڏٺي آهي، مان ڏاڍو خوش ٿيو آهيان. هاڻي منھنجي طرفان مختلف ڳوٺن مان اکين جا مريض وٺي تعلقي گمبٽ جي اسپتال ۾ آپريشن ڪرائي اچو. اهڙي طريقي سان مامي رمضان ساريو مختلف ڳوٺن ۾ انسان ذات جي خدمت ڪري ٿو. جيڪڏهن مامي رمضان ساريو جھڙا عظيم انسان کليل دل عوام جي خدمت ڪندڙ غريب جي ڏکن کي پنھنجو سمجهندڙ مدد ڪرڻ وارا ماڻهو هرهڪ ڳوٺ ۾ هجن ته عوام کي گهڻو رليف ملي سگهندو. اسان دعاگو آهيون ته مامو رمضان ساريو پنھنجي عمر جا باقي ڏينھن به عوام جي خدمت ڪندي گذاري.
**