ماما رمضان: بي پهچ ۽ بي سهارن جو آسرو :فقير ارشاد حسين ساريو
ڪنھن کي گيتا ۾ ڀڳوان نه مليو.
ان انسان کي آسمان ۾ ڇا خدا ملندو،
جنھن انسان کي انسان ۾ انسان نه مليو.
ڪائنات جي خلقيندڙ الله تعالى هن دنيا ۾ ڪي اهڙيون شخصيتون خلقيون آهن جن پنھنجي خداداد صلاحيتن وسيلي دنيا جي اندر عظيم ڪارناما سرانجام ڏنا آهن. ڪن شخصيتن دنيوي علم حاصل ڪري بي علم انسانن کي سيراب ڪيو آهي، ته ڪن وري دنيا جي ڪار وهنوار ۾ اضافي ۽ آساني واسطي ڪي ايجادون ڏئي مشڪل کي آسان ۽ ناممڪن کي ممڪن بڻايو آهي ته ڪن وري روحاني علوم جون منزلون طئي ڪري اُڃارن کي سيراب ڪيو آهي ۽ وڇڙيل ٻانھن کي الله ۽ ان جي رسول سان ملايو آهي.
جڏهن ته ڪي وري اهڙيون شخصيتون به دنيا جي تختي تي موجود آهن جن پاڻ بکيو رهي بکارن کي کاريو آهي ۽ خود دنياوي مشڪلاتن کي منھن ڏئي بي پھچ ۽ بي سھارن جو آسرو بڻجي پاڻ کي هڪ تاريخ بڻائي ڇڏيو آهي، اهڙن املهه ماڻهن منجهان موهن جي دڙي جي مِٽيءَ مان جنم وٺندڙ ماما محمد رمضان ساريو پڻ نمايان آهي. جنھن پنھنجي سڄي ڄمار انسانيت جي عظمت کي اجاگر ڪندي پنھنجون خدمتون سرنجام ڏنيون آهن. بيمارن جو مقامي سطح کان وٺي ڪراچي جھڙي وڏي شھر تائين پھچائي علاج ڪرائڻ، يتيمن، بيواهن ۽ بيسھارن جي اجهاميل چلهي کي ٻارڻ ۽ غريب مسڪين ماڻهن جي اولاد کي تعليم جھڙي زيور سان آراسته ڪرڻ سميت کوڙ ساريون اهڙيون عظيم خدمتون ڏيڻ هن شخص جي زندگيءَ جو محور رهيون آهن.
**