جُهڳو ئي جَهڻِ
”مڙس ته ڪو ڪنڌار هو، اچانڪ غيرت ڇو ٻُڏي ويس“
”ڪير ٿو چئي ڪنڌار ۽ مڙس ماڻهو هو_ اصل کان اهڙو هو پانڊي...! ننڍي هوندي راڄ پاليئين_ وڏي هوندي ٽوپ نراڙ تي...!!
”اها الاءِ ڪيئن ٿوم آئي هُئس، جو زال کي ڪاري جو الزام ڏئي، ڪهاڙين سان ڳڀا ڳڀا ڪيو هئائين“
” پوليس ۾ نه ويو_ دل مَن تڏهن وڌي ويس_ “
”زال جي ڪارنهن جا اڳئين ڌر کان نوَ لک ورتائين_ ٻه لک پوليس کي، لَکُ مائي جي پيڪن کي- لاش راتو رات رلهي ۾ ويڙهي درياءَ ۾ لوڙهي آيو. ڄڻ موئل جانور اڇلي آيو_ ڪو احساس جو ذرو ئي نه...!“
”زال جو يار ماري ها، پوءِ هر ڪو مڙس ماڻهو چويس ها!“
”اهو ته ڀڄي ويس نه !“
”ڀڄي وري ڌوڙ ويو_ دنيا سڄو تماشو ڏٺو!... پاڻ ڍِلَ ڏنائينس“
”چون ٿا مڙد سان الاءِ ڪيتري ليٽ پيٽ ٿيو هو، هو وَجههُ وٺي دير سان ڀڳو هو!!“
”بس مڙدن جي سماج ۾ عورت ڏوهي“
”مطلب عورت عشق نه ڪري_ جي ڪري ته مري!“
”مرد بگهڙ آهي جتي ڪٿي گورُ“
”ها ايئن ئي بلڪل!... مرد ڪاسائي ۽ عورت ٻڪري!!“
”انهيءَ ڳالهه کي ڇڏيو_ ڪا نئين ڳالهه ڪيو!“
”بس هن جي غيرت ٻڏي وئي“
”دنيا جي لعنت کان ته ڊڄي ها“
”ڇا جي عزت؟ ڇا جي غيرت؟ اهڙا ماڻهو واپاري_ هوندا آهن... ڪاري رن جو مُلهه نَوَ لک_
وٺي، ٽن لکن ۾ پوليس ۽ ساهرن کي نڪ ڌوئڻ جو داستان ٻڌائي خاموش ڪيائين... ڇهه لک بچيس نه !!... غيرت اچڻي وڃڻي آهي، پئسا پُختا هجن!!!“
”ڇهن لکن مان اڍائي لکن ۾ نئين زال وٺي آيو رَن به ٿي لک به بچيا!!“
”ڪهڙي رَن وٺي آيو؟ جهڙيون ٽي ويهان_ تهڙي سٺ... هڪ ڪاري ڪڍيائين ٻي ڪاري وٺي آيو!!“
” اهو ڪوڙ آ يا سچ؟“
”سچ آ!... ساهرن ڏوهي ڪري ڪڍي پيڪن اماڻي هئي“
”وڏو ڪو بيغيرت آ!!!“
اُن سمي_
اوچتو ڀرسان واري ڳوٺ مان دونالي بندوق جي ٻن فائرن جو آواز گونجيو_
سڄي ڳوٺ ۾ هُل پئجي ويو_
”وري ڪنهن جي عزت تي ڪارو چٽو لڳو؟“
”وري ڪنهن جي حياتي کُٽي!؟“
”وري ڪنهن جو جهُڳو جهڻ ٿيو؟؟؟“
**