پنهنجي پاران
انسان جي زندگي قُدرت جي طرفان مليل هڪ انمول تحفو آهي جنهن کي صحيح ۽ اجتماعي فائدي لاءِ گهارڻ هر ماڻهو جي وس جي ڳالهه ناهي ڇاڪاڻ ته ڪن ماڻهن وٽ تمام گهڻي دولت هوندي به سندن پاڻ کي ڪم نه ايندي آهي، ڪن ماڻهن وٽ علم جو خزانو هوندو آهي پر انهن کي به ٻين کي ڏيڻ مهل وڏي تڪليف ٿيندي آهي ڳالهه جو مطلب ته اُهي به جڏهن مرندا ته سڪندراعظم جيان هن جهان مان خالي هٿين هليا ويندا . علم، ادب ۽ آرٽ اهي سڀ شيون ماڻهو سماج مان ئي سکي ٿو ۽ وري موٽ ۾ سماج جي لاءِ ئي ڪتب آڻي ٿو. انهي کان ٻاهر ٻي ڪا به ڳالهه ناهي. انسان پنهنجي زندگي ۾ جيڪڏهن ڪو چڱو ڪم ڪري ٿو وڃي ته نه صرف اُهو عوام جي ڪم اچي ٿو پر عوام به اُنهي کي ۽ ان جي چڱي ڪم کي هن دنيا ۾ نٿو وساري تڏهن ته لطيف سائين چيو آهي ته
ساري رات سبحان جاڳي جن ياد ڪيو،
اُن جي عبداللطيف چئي مٽيءَ لڌو مان
ڪوڙيين ڪن سلام، آڳهه اچيو ان جي.
بهرحال آئون مامن تي وڃڻ جي ڪري ڪچهرين جو ڪوڏيلو رهيس هرو ڀرو وڏن جي ڪچهريءَ ۾ ويهي ڪم جون ڳالهيون ٻڌڻ منهنجي شروع کان عادت رهي آهي. پنهنجي اسڪول واري زندگي کان وٺي منهنجي دوستي به گهڻي ڀاڱي پاڻ کان وڏي عمر وارن سان رهي ان جو وڏو فائدو مون کي اهو ٿيو جو آئون پنهنجي هم عمر وارن ۾ هميشه اڳواڻ ٿي رهيو آهيان. مائٽن جي مون تي اِها مهرباني رهي جو انهن مون کي هميشه اهو چئي آزاد رکيو ته بس پُٽ اسان کي شڪايت نه اچي باقي تنهنجي مرضي،،،. جئين وڻي تيئن ڪر. جڏهن آئون ستين اٺين ڪلاس ۾ پڙهندو هئس ان وقت کان آئون مختلف اخبارون، رسالا ۽ ادبي ڪتاب پڙهڻ ڪري رسول بخش پليجي، الطاف شيخ، حميد سنڌي ڄام ساقي ۽ عبدالواحد آريسر سميت مختلف سياستدانن، اديبن، شاعرن ۽ قلمڪارن کي سڃاڻندو هئس. انهن سان ملڻ لاءِ منهنجي دل ۾ وڏي بيچيني هوندي هئي پر سوچيندو هئس ته هنن سان ملڻ ڪا چرچي جي ڳالهه ناهي اخبارن ۽ ڪتابن ۾ انهن کي پڙهان ٿو اِها به وڏي ڳالهه آهي پر چوندا آهن ته جنهن ڪم ۾ شوق، لگن ۽ محنت هجي ۽ وري اُنهي ۾ محنت جو ڦل نه ملي اهو ته ممڪن ئي ناهي. تنهنڪري آئون مختلف علمي، ادبي ۽ سياسي ماڻهن سان گڏ متحرڪ ٿي پڙهندو ۽ لکندو رهيس. ڪڏهن به ڪنهن جي پرواهه نه ڪئي ته ماڻهو ڇا چوندا؟ ۽ نه ئي وري مايوس ٿيس. وقت جو اهڙو ڦيرو آيو جو حيدرآباد ۾ پڙهائي خاطر جون 2013ع ۾ شفٽ ٿيس ته جن سان ملڻ جوننڍپڻ کان شوق هو انهن سان روبرو ملڻ، ٻڌڻ ۽ سکڻ منهنجي لاءِ روز جو معمول بڻجي ويو. اِهي منهنجا ڀاڳ آهن جو اُنهن جي رهنمائي ۾ هڪ هڪ پنو لکڻ ڪري مون وٽ اڄ چئن ڪتابن جيترو اڻ ڇپيل مواد موجود آهي. انهن مان ڪجهه لکڻين کي ترتيب ڏئي هي ڪتاب ڇپرايو آهي. مون کي خوشي ٿي ته اوهان مون ناچيز جو لکيل اڄ “يادگيريون سنڀال ڪم ايندئي” ڪتاب پڙهي رهيا آهيو. اِها منهنجي زندگي جي ڪاميابي ڏانهن پهرين وک آهي، هيءُ ڪتاب اوهان کي گهڻو فائدو ڏئي يا نه ڏي پر مون کي ايترو يقين آهي ته هن ڪتاب پڙهڻ دوران اوهان جو وقت ضايح ڪو نه ٿيندو.. آئون شڪر گذار آهيان پنهنجي پسنديده ليکڪ الطاف شيخ صاحب جن جو جنهن منهنجي ڪتاب جو مُهاڳ هڪڙي هفتي ۾ لکي ڏنو ۽ رات جو فون ڪري چيائين ته اي ميل تي هينئر موڪليو آهي چيتن اوهان کڻي وٺو سچ پُڇو ته ايڏي وڏي ليکڪ جو اهڙو پيار ڏسي مون کي اُن رات خوشي ۾ ننڍ به ڪو نه آئي. نه ته مهاڳ لکرائڻ لاءِ جيڪي تڪليفون هڪ صاحبِ ڪتاب کي پيش اينديون آهن اُهو ته صرف ڪتاب جو مصنف ئي ڄاڻي سگهي ٿو.
مون کي فخر آهي ته منهنجي هن پهرين ڪتاب جو بيڪ ٽائيٽل “روح رهاڻ” مخزن جي ايڊيٽر حميد سنڌي لکيو آهي، جنهن جي بسنت هال ۾ ٿيندڙ جشن روح رهاڻ وارين ادبي تقريبن ۾ شيخ اياز جهڙا شاعر عوام آڏو نروار ٿيا. جنهن متعلق امر جليل پنهنجي ڪتاب “سنڌو بقا، مان فنا آهيان“ ۾ لکيو آهي ته حميد سنڌي به سنڌ جي تاريخ جو حصو آهي.اسين سڀ آمريت جي ڪاري دور ۾ حميد سنڌي جي روح رهاڻ ”پاور هائوس“ جي پيداوار آهيون.
آئون شڪر گذار آهيان سکر مان پياري اياز گل جو جنهن پنهنجي شاعري “يادگيريون سنڀال ڪم ايندئي ڪنهن وڇوڙي جي سال ڪم ايندئي” مان “يادگيريون سنڀال ڪم ايندئي” ڪتاب جو نالو رکڻ جي اجازت ڏني، آئون ادي زاهده شيخ جو بيحد ٿورائتو آهيان. جنهن دلچسپي ۽ ذميواري سان ٻن ڏينهن ۾ هي ڪتاب پڙهي پنهنجي تفصيلي راءِ راحيل ڀُٽي جي معرفت اماڻي ڏني جيڪا مون کي وڻي. ان کان پوءِ منهنجي محسن سائين ڊاڪٽر انور فگار هڪڙي صاحب جو احسانمند آهيان جن پنهنجو قيمتي وقت ڪڍي منهنجي هن ننڍڙي ڪاوش کي پنهنجي لفظن ذريعي ڀيٽا ڏني. باقي هن ڪتاب ۾ منهنجي بابا موهن جا لاٿل ويچار ته مون لاءِ ڪنهن اعزاز کان گهٽ ناهن. آخر ۾ پڙهندڙن کان اُميد ٿو ڪريان ته ڪا اڻ ڄاڻائي ۾ غلطي ٿي هجي ته نه صرف پنهنجو سمجهي معاف پر لکت ذريعي اصلاحي تنقيد سان رهنمائي ڪندا.
چيتن ميگهواڙ
سامارو روڊ
ضلعو امرڪوٽ
2017-10-05
03333526724
meghwarchetan@gmail.com