روزانه ڪاوش هيڊ آفيس ۾ گهاريل شامون
حيدرآباد ۾ رهڻ دوارن مون ڪاوش اخبار ۾ پروف ريڊر طور نوڪري به ڪئي، جنهن ۾ آئون دوست صدام ساگر جي معرفت مقرر ٿيس. سڀ کان پهرين منهنجون لکڻيون به ڪاوش اخبار ۾ ڇپيون هيون. ڪاوش اخبار ۾ نوڪري دوران مون کي “اخباري دنيا” جي ڄاڻ پئي ته جيڪا اخبار اسان کي 15 رپين ۾ ملي ٿي اُها ڪهڙن مرحلن مان گذري اسان تائين پهچي ٿي. ڪاوش هيڊ آفيس ۾ شام جو پنجين وڳي ويندا هئاسين پوءِ ڪمپيوٽر تي ويهي ويهي رات جو هڪ ٿي ويندو هو. سڄي سنڌ جو خبرون شام جو پنجين وڳي کان ڪي اي ميل ته ڪي فيڪس ذريعي اچڻ شروع ٿينديون هيون. اي ميل واريون خبرون ته ٺاهڻ سوليون هونديون هيون پر جيڪي فيڪس ذريعي اينديون هيون اُهي نه صرف سب ايڊيٽرن کي پر ڪمپيوٽر آپريٽرن کان سواءِ اسان کي به ڏکيون لڳنديون هيون انهن ۾ هرو ڀرو ڪو ڪمپيوٽر آپريٽر هٿ ئي نه وجهندو هو. مانيٽرنگ ڊيسڪ تي ويهي وڏي ڌيان سان پرڏيهي خبرن تي ڌيان ڏيڻو پوندو هو ته جئين ڪا خبر مس نه ٿئي. ڪمپيوٽر آپريٽرن کي جيستائين ليڊ نه نڪرندي هئي تيسين تائين اونو رهندو هو. مون سنڌي ڪمپوزنگ ڪرڻ ڪاوش اخبار جي هيڊ آفيس ۾ سکي جيڪا اڄڪلهه مون کي وڏو ڪم پئي اچي. هي هيڏو سارو ڪتاب مون پاڻ ئي ڪمپوز ڪري ڇڏيو. ڪاوش اخبار ۾ ڪم ڪرڻ دوران منهنجون نياز پنهور، يعقوب سومرو، ڊاڪٽر محمود مغل، ڍول فقير، منير ميمڻ، منظور ميراڻي، عزيز سولنگي، اشفاق لغاري، شاعر ستار سروهي، سرمد عزيز، سترام مهيشوري، سکر لاشاري، نهال ڪمار، ڪنول ميگهواڙ، محسن شاهه، ممتاز پنهور، تاج ميمڻ، محمد علي جوکيو، حبيب لغاري، ذوالقرنين ابڙو، اشفاق ميمڻ، لونگ ميگهواڙ، وسيم ساهڙ، ارشد ڀائي، سڪندر جروار، واحد ڪانڌڙي، رياض شاهه، تعمير خاڻوٽي، ڪامران ٻگهيو، تنريل پيرزادو. حنيف، شفقت ڪنڌر، ، فيصل برفت، عظمت ڪنڀر، عابد، هرچند ميگهواڙ، آڪاش هميراڻي، چيلارام رٻاري، دين ارباب، امن جروار، فائز بلوچ، جاويد، محمد سميت مختلف دوستن سان ڪچهريون ٿيون. فقير مظهر، واحد ڪانڌڙي ۽ حبيب لغاري سان ادبي ڪچهريون ٿينديون هيون. جنهن ۾ سياست ادب سماج کان وٺي هر موضوع شامل هوندو هو. فقير مظهر خاص ڪري ترقي پسندن سان گڏ رهي سوشلزم ۽ ڀٽائي جي متعلق تمام سٺو ڳالهائيندو هو. جڏهن اسين شاهه جا بيت پڙهندا هئاسين ته سڀ دوست خوش ٿيندا هئا. آئون ڪاوش آفيس ۾ انگريزي تمام گهڻي ڳالهيندو هئس ته ڪي وري چوندا هئا هي ته ڊان اخبار جو آهي، رڳو ڊان اخبار ٿو پڙهي جڏهن ته آئون ڪاوش، عوامي عواز، سنڌ ايسپريس، عبرت ۽ جنگ اخبار سميت مختلف اخبارون واندڪائي ۾ شوق سان پڙهندو هئس. جنهن ڪري گهڻا دوست مون تي فخر به ڪندا هئا ته ڪي وري ٽوڪون به ڪندا هئا پر آئون اصل پنهنجي ڌنڌي کي لڳو پيو هوندو هئس. هڪ ڀيري ته اسين سڀ گڏجي هوسڙي لڳ نهال شاهه نوري جي مزار تي وياسين. جتي هلندڙ محفل موسيقي ۾ مون ڪلام ڳائڻ شروع ڪيو ته دوست سڀ حيران ٿي ويا ته يار تون ته ڳائين به ٿو. بهرحال ڪاوش آفيس ۾ ڪم ڪرڻ دوران موڪل جو وڏو مسئلو هوندو هو. عيد يا ڏياريءَ تي موڪل ڪرڻ سنگين مسئلو بڻجي ويندو هو. دوست ويچارا پنهنجون موڪلون وڏي چالاڪي سان اڳواٽ ئي بُڪ ڪرائي ڇڏيندا هئا.