چنڊ
ساڳيو روز چنڊ نڪتو،
هن جي ڦٽيل هيڊاڻ ڏسي،
مون کي پئي ٿي مُونجھ ٿئي،
آخر ڪيسين چنڊ پراڻو،
ماضيءَ جي ايئن ڌوڙ کڻي،
ڌرتيءَ جي فضا ۾ ملي،
منهنجو ساهه گھُٽيندو رهندو،
اوڀري اُڀ ۾ روز ايئن،
آخر ڪيسين ايندو رهندو،
من چوي ٿو،
پڄري پڄري،
هڪ ڏينهن اوڀ ڏي لانگ ورائي،
چنڊ تي پهچي چهڪ ڏجن،
تارن جيڏا تير هڻي،
پهاڙن ساڻ مٿو ٽڪرائي،
پنهنجي رت جو رنڱ ڏجي،
هن هيڊي چنڊ کي لال ڪجي،
هن هيڊي چنڊ کي لال ڪجي.