دوها
جڏ اُڏري منهنجا پَرَ گسن،
منهن ڪيئن ملائي ڪوئي مون سان،
هيٺان بيٺي نرڙ پَسين.
(هڪ فارسي شعر دوهي جي روپ ۾.)
****
رات، ليٽيل آءٌ،
اوندهه جو ڪارو ڪفن،
ماري جيئن ڪنهن نيڻن سان،
زلفن ۾ ڪيو دفن.
****
ساز کڻي ۽ گيڙو پائي،
هليا وينداسين ڏور،
ڏياريندو ياد توهان جي هردم،
نرڙ جو سيندور.
****
تون پاڻي، مان به پاڻي،
پيار به پاڻي ڄاڻ،
رهندي سپ سمونڊ ۾،
واجھائي بوندن ڪاڻ.
****
ياد اوهان جي وسري ڪيئن،
جيسين چم ۽ ماس،
مالهيءَ جي هٿن ۾ سدا،
رهي ڦولن جو واس.
****
هيرن جهڙن تارن ۾،
هي اُڀ ۾ چنڊ ته ناهي،
چڳي پارس هنس،
جيئن سونو ٿي پيو آهي.
****
وڄي سنڌوءَ پار ڏي،
رَکي رَکي ايئن بنسي،
پرچايان جيئن آءٌ پرين،
۽ هر هر وڃي رُسي.
****
لُڪ لڳي ۽ ٿر سُڪو،
مينهن نه وُٺو آخر ڪار،
پوءِ به نهاري نڀ ۾،
ويٺو ڳائي مور ملهار.
****
اکيون نه ملاءِ اکين سان،
پونداسي روئي،
ڳوڙها ڪنهن جا دامن سان،
اُگھندو ناهي ڪوئي.
****
اوسيئڙي ۾ مري وڃون جي،
ڇڏجو ڪو نه مٽيءَ ۾ واري،
اي راهوارو ايئن رکي ڇڏجو،
لاش اسان جو ٽيڪ ڏياري.
****
پائي نه ايندو ڪر پرين،
روز ٻانهن ۾ رابيل،
رڳو تنهنجا هٿ ئي سگھندا،
لنگھي وڃي ٿي ويل.
****
چِير چِير کي ڳاڙها چپ،
وڍَ وڍَ کي وات،
چِير منهنجا سمجھي چپ،
رهين چوسيندو رات.
****
بند اکيون، درد ۽ پيڙا،
يادن ۾ من چور،
مٿان ڏکڻ جي هير ۾،
ڇڻي انب جو ٻور.
****
سَنجھي سنڀر نه سپرين،
پري اڃا پرڀات،
ڪهڙي خبر مري وڃون،
متان اڄ ئي رات.
****
اوهان جو وساريو آهه،
وڌيڪ جيئون ڇو؟
وري هڪ دفعو ياد اچون،
متان مرڻ کانپو.
****
جھرڪيءَ جيتري جيءَ منهنجي،
سپرين سمونڊ جيڏو،
ان جيڏو آهه مون ۾،
مان نه هوندس ڪيڏو؟
****