غزل نه گم ٿيڻ جهڙا
صالح عباسيءَ جي هي ڪتاب روح جون رولاڪيون” انهن ٻنهين خوبين سان مالا مال آهي، هنن خوبين کان علاوه جيڪا مون کي اڃان به اتم ۽ اعليٰ خوبي نظر آئي آ صالح ۾ سا آهي لوڪ ادب وارو پاسو، يا لوڪ شاعري4 جو پاسو، صالح عباسي هڪ ته سنڌ جي هڪ وڏي سگهڙ گهراڻي سان واسطو رکي ٿو ۽ پڻ پاڻ به هڪ بهترين سگهڙ شاعر آهي.
سگهڙائپ کان سواءِ جديد ادب ڏانهن لاڙي جو شاهد سندس هي ڪتاب “روح جون رولاڪيون” آهي.
جيڪڏهن ساڳي محنت ۽ پروڙ جاري رکيائين ته اُهو ڏينهن ۽ اُها منزل ضرور کيس ڀاڪر پائيندا، جنهن کي حاصل ڪرڻ لاءِ هن هي ادب جا ٻه پاسا ورتا آهن. صائب چيو ته: شاعري لئه ٻه شيون هاڃيڪار آهن، هڪ ناشناس جي واهه واهه ٻيو پارکوءَ جي خاموشي، مون صالح عباسيءَ جي شاعري سهڻا سادڙا ۽ منٽن ۾ پنهنجو ڪندڙ ڪردار ڏٺا آهن ۽ اوهان کي ٻڌائڻ ٿو چاهيان ته صالح عباسي جي اُها شاعري آهي جيڪا ڳليءَ ڳليءَ ۾ ڳائبي ۽ واکاڻ بي آهي.
اسڪاٽ پيپ چيو ته: روحاني اعتبار کان سڀ کان وڌيڪ ترقي حاصل ڪرڻ وارا اُهي ئي ماڻهو هوندا آهن، جيڪي زندگيءَ کي سمجهڻ جا ماهر هوندا آهن، صالح عباسي زندگيءَ کي سمجهڻ سان گڏوگڏ ادبي سفر ۾ تخليقي طرقي پڻ ڪئي آهي.
تڏهن ته هي خوبصورت ڪوتائي محل ڏئي ڪري صاحب ڪتاب شاعر بڻجي ويو آهي، هاڻي جيڪي هن ڪوتائي محل مٿان جائز ۽ ناجائز حملا ٿيندا، انهن کي مُنهن لئه ادب جي پارکن ۽ مطالعي سان پنهنجو ادبي پاند اڃان به مضبوط ڪرڻ جي ضرورت پوندس.
آئون صالح عباسي کي چوندس ته پيارا شاعر “زندگي جو هر وقت هر ڪنهن سان سهڻو گذاريو. ڇو ته زندگي ختم ٿي ويندي آهي، سهڻيون يادون هميشه رهنديون آهن. “مولا علي عليه السلام”
شيخ فرازي
لاڙڪاڻو
2016-12-07