رات رنو ڪو نماڻو ماڻهو،
تنهاهي ويڳاڻو ماڻهو.
سُڏڪي سُڏڪي لُڙڪ لڙن ٿا،
تڙپي تڙپي پل گذرن ٿا،
روئي ٿيو آ ساڻو ماڻهو.
روز ڪُسي ٿو روز مري ٿو،
روز اندر ۾ پيو تڙپي ٿو،
سورن لئه ساماڻو ماڻهو.
هُن جي آڏو سِرُ به جهڪايو،
هن کي دل جو حال ٻڌايو،
صالح پر نه اگهاڻو ماڻهو.
*