رولاڪ
ڪاٿي ناهي واهه اسانجي،
پنهنجو اڻ کٽ پنڌ نه کٽندو،
هر هڪ واٽ تي پنهنجو پيرو،
ڪين اسانجو ڪاٿي ديرو،
رولاڪي تقدير بڻيل آ،
مونسان گڏ آ رستو رُلندو،
ڄڻ ڪوئي آ سپنو رُلندو،
ڇو ته اسان وٽ جاڳ رهي ٿي،
موهن ۾ ڄڻ آءُ رهان ٿو،
۽ موهن آهي منهنجي من ۾،
مڪليءَ ۾ ڀي منهنجو پيرو،
ٿر جو گهر گهر منهنجو ديرو،
ڀٽ جو شاهه اسان جي دل ۾،
ڪين مزو آ ايندو هُلَ ۾،
هيڪل هيڪل صحرا جهاڳي،
ٿڪجي موٽي ايندو آهيان،
ماڻهو هن رولاڪ سڏيندا،
منهنجي رولاڪيءَ جو مقصد،
تون ئي ساجن تون ئي تون بس،
وستي وستي واهڻ واهڻ،
تون ئي ساجن تون ئي تون بس،
رستي رستي تنهنجو پاڇو،
ٿر ڀي تون ئي تون ئي ڪاڇو،
منهنجي اندر ٻاهر تون ئي،
ڪينجهر کان ڪارونجهر تون ئي،
منهنجي لئه هر منظر تون ئي،
منهنجي رولاڪيءَ جو مقصد،
تون ئي ساجن تون ئي تون بس،
تون ئي ساجن تون ئي تون بس.
*