رات دڙي تي چانڊوڪيءَ ۾،
وينگس کولي وار نچي ٿي،
ڄڻ ته سمبارا موٽي آهي،
پنهنجي موهن ماڳ دڙي تي،
موهن جي ٿي مٽي مهڪي،
اسٽوپا ٿو چمڪي چمڪي،
هن سان گڏ ڄڻ چنڊ نچي ٿو،
مندر ۾ ڄڻ گهنڊ وڄي ٿو،
پوڄاري پرساد کڻي ٿو،
منهنجي هٿ تي جيئن رکي ٿو،
ڇرڪ ڀري ٿو جاڳي پوان مان،
ڇرڪ ڀري ٿو جاڳي پوان مان.
*