نئين صُبح جا نياپا...
اڌ رات اُٿي ٿو چنڊ ڏسي ،
۽ تارن جو هي منڊ ڏسي ،
ٿي منهنجي جيءَ کي ڇڪَ اچي،
ڄڻ آڪاسن تان ڪا دنيا،
ٿي منهنجي ڌرتيءَ ڏي نهاري ،
مان نيل گگن تي واجهه وجهي ،
ڄڻ ڪائي پرولي سوچيان ٿو،
۽ لوچيان ٿو،
هو ٻٻرن جي هر ٽاريءَ تي ،
جي ننڊ پکيئڙا آهن پيا ،
ٿو چنڊ ڏسي هو ڪيئن سُتا؟؟
هي ويل فجر جو جاڳن ٿا،
۽منهنجي گيتن وانگيان هو،
ڪي گيت نيارا ڳائن ٿا،
پَرَ ساهن ٿا،
هر نئين صبح جي نياپن سان،
هونينهن نِڪورا ٺاهن ٿا،
۽ ڪيڏو قرب وِراهن ٿا،
*