چنڊ ستارو ناهيان
اُڀ تي ائين سجايو ويندس،
مچ اُماڙو ناهيان مان جو،
ڀوُنگيءَ ۾ ڀڙڪايو ويندس،
موکيءَ مٽڪو ناهيان مان جو،
راتين منجهه رچايو ويندس،
مان ته تنبورو تارِن بن جئين،
مان هان مارئي مارِن بن جئين،
مان ته مِٽيءَ جو پُتلو آهيان،
مٽيءَ ۾ دفنايو ويندس،
منهنجو ماس مٽيءَ ۾ دٻجي،
سڙجي ڳرجي سَمجي ويندو،
سالن کانپوءِ ٻارڻ ٿيندو،
اُن تي ڪيئي ڦيٿا ڦِرندا،
ائين روان ٿي وقت وري هي،
روزاني جئين هلندو رهندو،
اوکي پند ڏي رَمندو رهندو،
*