نئين دنيا
جتي جيون تي جواني ته اچي ٿي،
پر جوانيءَ جي احساس کي محسوس ڪرڻ منع آهي،
جتي حُسن ته نکري ٿو،
جيئن اُڀ تي اڏامندڙ ڪونجون رقص ڪن ٿيون،
پر حُسن کي عيان ڪرڻ،
۽ حُسن جي ساراهه ڪرڻ منع آهي،
جتي حُسن کي چادرن ۾ ويڙهي خارش جو مريض،
بنايو وڃي ٿو...!
ها مان اهڙي ديس ۾ رهان ٿو،
جتي انسانن جون آڱريون نشتر آهن،
۽ خوبصورتي کي ڏسندڙ اکيون ڪڍي اُڇلايون وڃن ٿيون،
ڦاهيءَ جي سزا مليل،
کوليءَ ۾ بند قيديءَ جي ڪَڙي سوچ جيان،
سوچيان ٿو،
۽ انتظار ڪريان ٿو ته،
ڪڏهن هيءَ دنيا ڀڄي ڀُري ڀورٿي پوي،
۽ هڪ نئين دنيا جُڙي پوي،
يا مونکي هن سڙيل دنيا مان ڪڍي،
ڪنهن ٻي دنيا ۾ موڪليو وڃي،
جتي سونهن جواني ۽ سوچن تي ڪا پابندي نه هجي،