قوم جي تاريخ
واسجي پَئي،
ڌنُڌ ڪوهيڙي جيان آ،
ڇائنجي وئي،
ها مگر ڪو،
جاڳ سان ئي جيءُ جوڙي ٿو پيو،
۽ ولوڙي ٿو پيو،
ننڊ پنهنجي،
نيڻ جي آڳر مٿان ڪي خواب سِرِجن ٿا پيا،
قوم جي تاريخ جهڙا،
باب سِرِجن ٿا پيا،
جاڳ پويان ڀاڳ آهي،
ها مگر ڪا واڳ آهي،
جا ڇِڪي ٿي روز مقتل جي طرف ،
اي دوستو ساکي ٿِجو،
جو لکيو جاڳي اٿم،
گيت سوئي جيت آهي،
باک جو سنگيت آهي،
*