مون ۾ آهين تون....!
جنهن کي حاصل نه ٿو ڪري سگهجي،
صرف اميد رکي سگهجي ٿي....!
ڇو ته،
تنهنجو ڪو مادي وجود ناهي،
توکي ڇُهي نه ٿو سگهجي،
صرف محسوس ڪري سگهجي ٿو،
تون ڏيئو ناهين،پر سُهائي آهين،
تون چنڊ ناهين،پر چانڊاڻ آهين،
تون لب ناهين،پر هڪ سُرِ آهين،
اهڙو سُرِ،
جيڪو ماٺارن کي مڌر بنائي ٿو،
اهڙو سُرِ،
جنهن کان ڪوئلون ۽ سمنڊ جو لهرون ساز وٺن ٿيون،
تون هن ڪائنات جو جوهر آهين،
تون مون ۾ سمايل آهين،
پر آئون توکي پَسي نه ٿو سگهان،
مون تنهنجي واکاڻ ۾ ڪيئي پَنا لکي ڇڏيا،
پر توکي پَسي نه سگهيو آهيان،
مان مَري ويندس پر تون هوندين،
منهنجي اندر جو نچوڙ،
ڪنهن ٻئي جي وجود ۾ اوتيندين،
۽ جي گيت مونکان رهجي ويندا،
ڪنهن ٻئي کان لکرائيندين.....!
*