ڪوُڪ ڪيڏي آ ڊُڪي
تو ٻُڌي يا ڪين آ ؟؟
بادلن کي ٿي سڏي،
ٿي چوي،
اي گهٽا برسي پئو،
سنڌ ساري آ اڃاري،
چند گهڙيون ترسي پئو،
جڳ جاڳي پيو اڃا هت پياس ۾،
هو هليا جي ڪالهه وياسي،
ڪاته امرت ويا سمائي،
بادلن جي اوٽ ۾،
شعور جي هيڏي وڏي هِن کوٽ ۾،
امِرتون اوتي ڏيو،
بادلو برسي پئو،
جو سِلو هو مس ڦٽو سو،
ويو ڪلر جو ور چڙهي آ،
آبياريءَ جي اڻاس به ايڏي ڊگهي....!
جَڙ مٽيءَ ۾ تن ٻجن جي وئي سڙي آ،
ڀونءَ کي اڄ گل ڳاڙها ٿا کپن،
واس سان واسيل واڙا ٿا کپن،
پهر پويون ڪوُڪ مُرجهايل لڳي ٿي،
واءُ جي سوساٽ ۾ دٻجي متان
ان کان اڳيان،
اي گهٽا برسي پئو،
چند گهڙيون ترسي پئو،
امِرتون اوتي ڏيو.