جاڳ
جاڳ اسانکي سگهه ڏني آ،
راتين جو جا تارن اُڀ مان،
تڙڳي تڙڳي ايندي آهي،
ڏات اسان تي لهندي آهي،
ڪاغذ تي ڄڻ تارا ٽاڪي،
گيت انوکا ڏيندي آهي،
راتين ۾ رابيل ٽڙن ٿا،
تن جو ڀونرا واس وٺن ٿا،
تن جي خوشبو سان ئي مهڪي،
جاڳ جي راڻي ايندي آهي،
ڪيئي گيت اسانکي ارپي،
نوا ئِي ابد جو ٿيندي آهي،
ڏات اسانجي سگهه آ بڻبي،
هوءَ جا مهاڻي ڍنڍ ڪناري،
جِنجهوڪڙي ۾ ڄاراُڻي ٿي،
آسون بڻجي واسون بڻجي،
منهنجي گيتن منجهه لهي ٿي،
فطرت ڪوئي چنگ آ چوريو،
جاڳ اسانجو جيءُ نه جهوريو،
جاڳ اسانکي سگهه ڏني آ،
*