گرجا گهر
منهنجي سَرتي ويٺي آهي منهنجي من اندر ۾،
هوءَ به توکي ٻُڌندي هوندي،
هوءَ به ڪنڙوڏيندي هوندي ،
ها هوءَ منهنجي محبت کي فرسوده سمجهي،
مون تي ڪوئي ڌيان نه ڏئي ٿي،
منهنجي سِرِ جيل محبت کي هوءَ،
چريائيءَ جو خواب سڏي ٿي،
مان جي هُن لئه گيت لکان ٿو،
تن کي هوءَ بيڪار چوي ٿي،
هُن جي من جي پنهنجي ڌُن آ،
تاڙن جي جا توتو اُڀري،
ان ڏي هُنَ جو مورِ نه ڪَنِ آ،
ليڪن تون جو اي فادر هِتِ،
محبت جي سمجهاڻي ڏين ٿو،
شايد تنهنجون ڳالهيون سمجهي،
سوچي ويهي پنهنجي پر ۾،
ٿوروتيز ڳالهائي تون اي فادر گرجا گهر۾،
منهنجي مٺڙي ويٺي آهي منهنجي من اندر ۾،
هوءَ به توکي ٻُڌندي هوندي،
ٿورو پَرَ سوچندي هوندي،