ڪير آهيان...؟
موت توکي ڇا ٻُڌايان؟
ڳِجهَه جي نظرن ڏٺو مان،
ماس جو هڪ ڍير آهيان،
چنڊ ڌرتيءَ ڏي ڏٺومان،
ڌوڙ ۽ ڪا مير آهيان،
گول ڌرتيءَ تي ڦِران ٿو،
مان به ڪوئي ڦير آهيان،
ها مگر ڪا شيءِ ئي ناهيان،
پو به جيءَ مان جي ڦُٽن ٿيون،
آبشارن جون نديون،
سي صديون،
وهڪرن سان ڊوڙنديون،
ڪي وليون ڀي گل جَهلينديون،
مان ڀلي ئي ڌوڙ لٽجان،
سڏ ڌرتيءَ تي ئي رهندا،
نيٺ ڪنهن کي جاڳ ايندي،
موت توکي مات ايندي،
*