ها سنڌ وري پو ڳائبو...
ٿا اوچائيءَ تان هيٺ ڪِرِن،
ائين منهنجي هن حياتيءَ جا،
ٿا ڏينهڙا قبرستان وڃن ،
سازن ۽ آوازن ۾ جا،
ڏس ڪيڏي تيز رواني آ،
سو ساڳيو شور حياتيءَ ۾،
پر پل کن جي ئي جواني آ،
جا جوت ملي آ جيءَ اندر،
ڪائي ته شمع سان ٻاريندي،
اڌ رات اَڪَنِ جي پنڙن تي ،
ڪا چانڊوڪي سا هاريندي،
جئين رڻ تي هرڻيون ڊوڙن ٿيون،
ائين شعر ڊُڪن ٿا مون من ۾،
انڌياري ۾ ئي وڃڻو آ،
پر آگ لڳا ئي ڪا بن ۾،
جي ٻُورَ نمن ۾ ٻهڪي پيا،
تنهن مُند وري پو ڳائبو،
آ سنڌ اسانجي جند پرين،
ها سنڌ وري پو ڳائبو،
اي جند وري پو ڳائبو