سمجهو
اسانجي محبت قضا ئي سمجهو،
وفا اسانجي جفا ئي سمجهو،
دعا ڪريون ته به دغا ئي سمجهو،
فخر اسان کي تڏهن به آهي،
قدم ٻه ٽي ڪي اوهان سان گڏجي ،
هليا ڦريا ۽ گهميا به آهيون،
ڪلهو ملائي اوهان سان گڏجي ،
اوهان ۾ ڪا شيءَ ڏٺي اٿئون جو،
هٿن سان دلڙي ڪُٺي اٿئون جو،
ويو آ پنهنجو وجود وسري،
خدا جي آڏو سجود وسري،
اوهان ۾ پنهنجو پساهه ٿا ڀانيون،
جدا ڪري ڪٿ وڍي نه ڇڏجو،
قسم اوهان کي اوهان جو آهي،
اسان کي در تان ڌڪي نه ڇڏجو،
اسان جو جيون خزان جون ٽاريون،
اوهان ٿا ماڻيو رڳو بهاريون،
اوهان جي لاءِ حَسين سپنا ،
اسان جي لاءِ اکيون اوجاڳا،
نه جوڙ لائق اسين لڳون ٿا،
مگر تڏهن ڀي ڪڏهن ڪڏهن ئي،
ٻه ٽي گهڙيون ڪي اسان سان گهاريو،
اچن جي يادون جڏهن جڏهن ڀي،
نه چاندني آ اوهان سواءِ،
نه روشني آ اوهان سواءِ،
نه چيٽ جا گل ڏسي سگهون ٿا،
اُماس راتيون رڳو ڪٽيون ٿا،
آ جهوپڙيءَ ۾ ننڍوڏيئو ۽،
قلم اسان جي هٿن ۾ آهي،
نه شاعري ٿي سمهڻ ڏئي ٿي ۽،
پيا گيت لکجن پئي ڏات گهائي،
جڏهن به تاڙن تنوار ڪئي يا،
وِڄن به وڄندي ولهار ڪئي آ،
جڏهن به لهرون ڪپن لڳيون يا،
چُراند چنگ سان ڌنار ڪئي آ،
جڏهن به ساون وڻن مٿاران ،
حَسين چنڊ جا پون ٿا چلڪا،
چوي ٿي دلڙي ڪو راڳ ڇيڙيون،
رڳو پيا ڳايون اوهان جي ڪِوتا،
*