شاعري
ڪنهن لئه وِلهه سان ائين وسين ٿي؟
ڇيرون پائي ڇم ڇم ڇمڪين،
آڌيءَ آڌيءَ رات سَجين ٿي،
ڇا ڪو توڏي ڪَن ڌري ٿو؟
چيخ نوا جي پڙلائن تي،
ڪير ته اُڀري اوٽ وري ٿو؟
هر ڪنهن ڪَنَ ڪپهه آ ڀريل،
هر هڪ آدم چپڙا سبيل،
ڪنهن جي ڪارڻ ڪوُڪ ڪرين ٿي...؟
رات لڙيءَ جو ائين ٻُرين ٿي،
ڪنهن جي پويان شاعري تون ،
آڌيءَ رات جو ائين ڊُڪين ٿي...؟
ڪنهن جي آخر ساک رکين ٿي،
ڪنهن لئه ايڏا پنڌ ڪرين ٿي،
ڪنهن جي پويان شاعري تون ،
آڌيءَ رات جوائين ڊُڪين ٿي...؟
ساهه سڀن جا سينواريل هِنِ ،
ڪو به نه توکي ورنائيندو،
ماڪ وسي ٿي مايوسيءَ جي،
ڪو به نه توڏي ڪَنِ لائيندو.
ڇا لئه ايڏي ڊوڙ وِجهين ٿي؟
هاڻ سمهي پئو،هاڻ سمهي پئو،
ڪنهن جي پويان شاعري تون ،
آڌيءَ رات جو ائين ڊُڪين ٿي...؟