ذڪر مومنو ٻڌو ھي ڪربلا جو،
ڏکن سان ڀريل آ قصو ڪربلا جو.
ٿيو بند پاڻي ۽ خيمن کي باھيون،
وڏو سور آھي اِھو ڪربلا جو.
اڃان تائين ڌرتي آ رت ساڻ ڳاڙھي،
وڃي اڄ به ميدان ڏسو ڪربلا جو.
زمين به رُني پئي آسمان به رُنو ٿئي،
رُنو جنھن به واقعو ٻڌو ڪربلا جو.
سيدن جي غم ۾ مون زرداري ”مانجھي“
ويھي مرتيو آ لکيو ڪربلا جو.