ڪن مٽر ٿا ڦريون ۽ سرنھن ٿي ڦلي،
تنھنجي يادن جي پوءِ ڄڻ دري ٿي کلي.
چيٽ ۾ کيت ۾ گل پيا رقص ڪن،
رُتُ بسنت سنڌ جي ھوا ٿي گھلي.
عيد، شادي، خوشي، جي ڪنھن ميڙ ۾،
ڪوئي ڪنھن سان جي مرڪي ڳلي ٿو ملي.
ھو اچي پيو اسان جي شھر ڏي وري،
ڳالھه سنگت ۾ سُھڻا جڏھن ٿي ھَلي.
توسان گھاريل گھڙيون پيار پاٻوھ جون،
”مانجھي“ زرداري پيارا، ڪٿي ٿو ڀُلي.