عشق آھي سُڪار جيون جو،
نينھن ناھي ڏڪار جيون جو.
ھن جو چاھيو ته پاڻ ٺاھيوسين،
چاھ آھي سينگار جيون جو
باغ دل جي ۾ گل ٽڙي ٿا پون،
پيار آھي بھار جيون جو.
ھن کي ڏسندي ئي ٿڪ لھي ٿا پون،
يار آھي قرار جيون جو.
پيار جڳ ۾ وڃي ورھاءِ ”مانجھي“
آ اھو ئي ميار جيون جو.