زندگي جون گھڙيون ڪي ته گڏ گھارجن،
پيار جي ڇانوَ ۾ ڪجھه دليون ٺارجن.
تون ھُتي ٿي سِڪين مان ھتي ٿو سڪان،
ڇو جدائي ۾ پنھنجا جگر ڳارجن.
ٺاھي ڪاغذ جون ٻيڙيون پاٻوھ مان،
گڏجي پاڻي مٿان سي سکي تارجن.
ھڪ دفعو آ ھلي ”مانجھي“ زرداري ڏي،
ھڪ ٻئي کي پريت جا پيالا پيارجن.