ڏکن جي پڄاڻي نه جاني ٿئي ٿي،
غمن ۾ گذر زندگاني ٿئي ٿي.
صنم سارَ تنھنجي ھميشه اچي ٿي،
کسي چين مون کان رواني ٿئي ٿي.
زماني جي ھن کي ڪا پرواھ ناھي،
جواني ڀي ڏاڍي يگاني ٿئي ٿي.
پتو ئي نه ٿو پئي وڃي ٿي وھامي،
اگر رات ڪا ئي سُھاني ٿئي ٿي.
سڄو ڏينھن ويٺو مان، ٻيڙيون ٻڌان ٿو،
مگر پو به پوري نه ماني ٿئي ٿي.
پليان ٿو گھڻو پر نه ٿي ”مانجھي“ پلجي،
ڪيان ڇا چري دل ديواني ٿئي ٿي.