منھنجو سائو جيون جاني،
رڻ پٽ ٿي ويو، توبن جاني.
صحرا ۾ جيئن زخمي پنڇي،
آسون تيئن ٿيون تڙپن جاني.
ڪُرڙي پاڻيءَ کان جيئن ٻاھر،
جذبا تيئن ٿا ڦٿڪن جاني.
ساڙي ٿو جيئن پارو اک کي،
ساڙي دل تيئن دردن جاني.
پيريءَ ۾ تبديل ٿي پيو،
منھنجو ڄڻ ھي جوڀن جاني.
توريءَ ٿو سنسان لڳي اڄ،
شھر سمورو راڌن جاني.