ويو لھي انتظار نيڻن جو،
تو ڏٺي ٿيو قرار نيڻن جو.
تو نشانو ڪيون اکيون ليڪن،
دل تائين ٿيو مار نيڻن جو.
سو ته جيئري ئي آھي جنت ۾،
جنھن به ماڻيو آ پيار نيڻن جو.
ويندي ويندي جو تو ڏٺو پٺ تي،
ٿي پيو ھلڪو آ بار نيڻن جو.
ڇو اجايو ھٿيار تاڻيو پيا!
”مانجھي“ آھي شڪار نيڻن جو.