ڪو ھاري ويو آ شرارت جا ٽانڊا،
پيا ڳوٺ ساڙن، عداوت جا ٽانڊا.
اڏيو ھيم جيڪو مون سپنن جو گھرڙو،
جلائي ويا سو، روايت جا ٽانڊا.
ويا نرم آواز ساڙي سمورا،
زبان تي، ٻريا ٿي شڪايت جا ٽانڊا.
اڙي! پيار ويري سڙي تون به ويندين،
ٻرن ٿا تنھنجي گھر، بغاوت جا ٽانڊا.
ننڍي لاڪون ڪنھن جي حصي ۾ اچي وئي،
وھيءَ ۾ کنيائين، ورھاست جا ٽانڊا.
ننگي پير عاشق وڃي ڪيئن پيو ٿو،
وڇيل راھ ۾ ھن، قيامت جا ٽانڊا.
امن، پيار ”مانجھي“ سڙي خاڪ ٿي ويو،
وسائي نه سگھيس مان، نفرت جا ٽانڊا.