نيٺ دل جي صلاح ورتيسين،
تنھنجي ٻک ۾ پناھ ورتيسين.
ھاڻ جيڪو ايندو سڙي ويندو،
عشق کان تيز باھ ورتيسين.
سور من ۾ سَٿيا پيا آھن،
مک تي وقتي مزاح ورتيسين.
پاڻ کي آ ثواب جي ڳولا،
تڏھن معافي گناھ ورتيسين.
دڳ زماني جا ٻيا ڇڏي ”مانجھي“
پيار وارن جي راھ ورتيسين.