ادائن سان گھوري ڪو گھائي ويو آ،
سندم من کي پاڳل بنائي ويو آ.
گرم ڳل مٿان چَپَ سيڪيان، چيو مون،
کلي ڳالھ منھنجي نٽائي ويو آ.
وٺي دلڙي مون کان نه پنھنجي ڏنائين،
ايئن دلڙي منھنجي ڦٻائي ويوآ.
ڦٽي آس من ۾ ٻکيا ٻانھن ھن کي،
مگر آس ۾ ئي رھائي ويو آ.
سڄي رات جاڳي ڪٽيان ٿو مان ”مانجھي“
صفا ننڊ اکين مان اُڏائي ويو آ.