تون جو سالن پڄاڻان آئين ڳوٺ ڏي،
تنھنجي پيرن کي چارا چميون ٿا ڏين.
ويڙھ وارن کي سوگھو سڳيءَ ۾ سکي،
لعل ڳاڙن تي ڪارا، چميون ٿا ڏين.
تنھنجي آمد تي جيڪي ڇٽين تو مٿان،
توکي گلڙا ھي پيارا چميون ٿا ڏين.
بي پردي نه ايندي ويندي ڪر سکي،
تو کي منظر ھي سارا چميون ٿا ڏين.
موج مھراڻ ۾ اڄ جو آئين وري،
لھرن کي ڪنارا، چميون ٿا ڏين.
تو کي ”مانجھي“ چپن سان چمي نه سگھيم،
نيڻ توکي اڃارا چميون ٿا ڏين.