ڪربل
پر صبر هو.
پوءِ وڏو ڪيڏو به
جبر هو.
آ حر ٿيو پاڻ هو پيش،
يا حسين تو سوا
جيون قبر هو.
گل هيو اصغر اڃان
ڪو مس ٽڙيو،
تو وهائي تير هي
ڪيڏو قهر ڪيو.
هت لڳي قاسم کي مهندي هٿن تي،
پر شهادت جو پيالو پُر هيو.
او شمر سجدي ۾،
ساجن تو ڪٺو.
حسينڻ تنهنجي وار کان،
با خبر هو.
آ رنو “احسن” هي عالم
۽ سڀ پکي به،
آ ڪٺو تو شمرا،
اسلام جو شجر هو.