انسانيت
سک جو ساٿي
ته هر ڪو آهي
پر، ڏک اچڻ تي
هر ڪو
ڏور ٿي
ساٿ ڇڏي
ويندو آهي.
انسان ته
کوڙ ڦِرن ٿا
پر مان،
ان ڀيڙ ۾
هر طرف
تلاش ۾ آهيان
نه ٿي لڀجي،
مان انسانيت
ٿو ڳوليان.
هي زندگي
ڪنهن پکي وانگر آهي
شام ٿيڻ تي هو اڏري ويندو،
فقط
يادون رهجي وينديون.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو