هاڻ جاڳو
هن ديس جا اڙي جوڌا
اٿي! جاڳي پئو هاڻي.
ڇاتي امڙ جي تي،
لڳل هي زخم ٿئي جيڪي.
سچو سپوت ٿي تن کي،
لڳائي هاڻ مرحم ڪو تون.
ڪلاچي جي رونق کي،
موٽائي مونکي ڏي هاڻي.
گنگا سان جن نه نڀايو هو،
سنڌو سان ڇا نڀائيندا.
گنگا کي جن لڄايو هو،
سنڌو کي به لڄائيندا.
ورهاست جون ڪري ڳالهيون،
امڙ کي سي لڄائين ٿا!
غدارن کي ڳلي ۾ ڳٽ،
وجھي هاڻي ڀڄايو نت،
سڀاڻي هٿ مليندا سين،
سُتا رهجي ويا سين ڇو.