ماضي
اڄ ماضي حال بڻجي
منهنجي آڏو ٿو ڦري.
سا ڳوٺ جا دلنشين نظارا جنهن ۾
منهنجي محبوب جو رنگ هو.
آڊيو ڪيسيٽ ۾ درد ڀريا آلاپ
سي محبتن جا ميلا،
تنهنجي واٽن تي مجنون جيئان ڦرڻ،
اڄ ياد پيو اچين.
حالات جا ماريل.
بدنامي جو خوف.
پوءِ به منهنجي لاءِ تنهنجو تڙپڻ،
اڄ پهريون پيار ٿو ياد اچي.
ڏاڍو روڪيان ٿو پيو
پنهنجو پاڻ کي
پر لڙڪ
رڪجن نه ٿا.
مان ته تنهنجي وڇڙڻ تي
روئي روئي لڙڪ سڪائي ڇڏيا
الاءِ اڄ وري ڪٿان
بوندون پيون برسن.
پر ڇا ڪريان ياد کي
ياد ماري ٿي پئي مون کي.