ڪاغذ جي ٻيڙي
ڪاغذ جي ٻيڙي
جيون پنهنجو،
تار چڙهي، ڪڏهن ٿي ٻڏي.
غم جي هوائن ۾ ٿي لڏي،
يادن جا پئي گوتا کائي،
پوءِ به سفر جاري آهي،
آس جي ڇولي ۾ ڇلي،
رستو وڃي ڪڏهن ٿي ڀلي.
پيار جو ٽيڪو جڏهن اچي ٿو،
ٻڏل ٻيڙي تري پوي ٿي.
ماکي جهڙي محبت ۾،
هو جڏهن ياد ڀري ٿي،
ساھ جي تند ۾ اڻ تڻ پئي ٿي
هي ته رڳو سورن تي هلي ٿي،
ڪاغذ جي ٻيڙي تار چڙهي
ڪڏهن ٻڏي ٿي
ڪڏهن تري ٿي.