ٿر
او محلن وارا!
مان بک مان ايڏو
بي حال ٿي ويو آهيان،
ماس به جسم مان
ڳري ويو آهي.
مان هر روز موت کي
اکڙين سان
ڏسان ٿو.
او محلن وارا !
منهنجو پيٽ اوهان جي
ڳالهين سان نه ڀربو،
منهنجي پيٽ جي
بک جي باھ
وسائڻ لاءِ
مونکي ماني ڳڀو گھرجي.
هر موڙ تي
تنهنجي رستن تي
ڪنڊا وڇايا ويندا.
اگر تون ثابت قدم رهندين،
پوء تون منزل تي
آساني سان پهچي سگھندين.