رسم الفت
لاش منهنجي کي ڪانڌي
جڏهن سنواري کڻن!
رسم الفت
ادا تون ڪجان.
دل مڃي نه مڃي
تنهنجي پرين،
رسمي ڳوڙها به
وهائجان کڻي.
توکي هرجائي ڪو
چئي نه وجھي،
مون کي برداشت اهو
نه ٿيندو پرين.
سزا زنده تي واجب
هوندي آهي،
منهنجي ميت تي تون
ستم نه ڪجان.
کڻي ميندي رتڙا
پنهنجا هٿڙا پرين،
منهجي قبر تي گل
به چاڙهي ڇڏجان.
جيئن زمانو چوي
هي “احسن” ٿي آ امر ويو.