ارشاد
ارشاد
اسان شرمنده آهيون
توکي رت جي وهندڙ
دريا ۾ ڦٿڪندو ڏسي
بيوس هيس نه بچائي سگھيس
ان وحشي هٿان
ڪو ارغون، ترخان
ظالم تنهنجي رت سان
پنهنجا هٿ رنڱي ويو
ايڏي شهر ۾
هڪڙو به نه هو
جيڪو توکي اسپتال پهچائي ها
هن ظالم کي پڪڙي ها
هزارن جي ڀيڙ ۾
اڪيلو ظالم
سڀ تي ڀاوي هو
مون کي پنهنجي بزدلي تي
شرم ٿو اچي
ته ڪنهن به هن جو
گريبان نه پڪڙيو
هاڻي جاڳو
هاڻ ڌارين کي
تڙي ڪڍو
نه ته سڀاڻي ٻيو ارشاد
رحيم هٿان شهيد ٿيندو