چوندا آهن جنهن سان جيترو
پيار هوندو آهي
هن تي ماڻهو شڪ به
اوترو ڪندو آهي.
هي غلط چون ٿا
ڇو ته مالهي جو ڪم آهي
گلن جي حفاظت ڪرڻ.
مان ڏوهي هان
جي سچ جي راه تي هلڻ ڏوھ آ ته
مان ڏوهي هان.
اهڙا ڪيئي ڏوهه پيو ڪندس،
چاهي سولي مون کي چاڙهيو وڃي،
مون کي زنجيرن ۾ جڪڙيو وڃي،
موکي زنده ڦاهي چاڙيو وڃي،
تون ظالم آن، تون ظالم آن،
تون لٽيروآن، وحشي آن،
منهنجي سنڌ امڙ جو ڏوهي آن،
هي سنڌ جون وستيون ڊراهين پيو،
بي ڏوهن کي تون مارين پيو،
هي ٽوڙي سڀ زنجير توسان،
هاڻ حساب ڪتاب ٿيندو.
هي سچ جي لاٽ ٻرندي پئي،
هي ڪوڙ جي رات به ويندي،
سچ جي هاڻ جيت ٿيندي،
مان ڏوهي هان مان ڌوهي هان.
جي سچ واري راھ ڏوھ آهي.