ڪچڙا گھر
وڏي محبت هوندي هئي
جڏهن گھر، ڪچڙا ها.
اٿي اسر ويلي،
وٺي ناءَ الله جو سڀ،
هلي پنهنجي ٻنڙي تي،
محبت جا فصل ميڙي،
اوطاقن تي متل ميلا،
دلين کي راحت ايندي هئي،
جڏهن گھر، ڪچڙا ها.
وري آيو دور اهڙو!
ماڻهن جا شوق لڳا بدلجڻ،
پڪيون جايون پڪا گھرڙا،
شهر جي شور شرابن ۾،
ويو ماڻهن جو ذهن مٽجي،
وساريو موت کي سڀني،
رڳو دولت جي پيل پويان،
اهو انسان ساڳيو آ.
مگر سوچ ۾ آ تبديلي،
ناهي رهي محبت سا،
جيڪا اڳ ملندي هئي،
جڏهن گھر ، ها ڪچڙا.