ڄام صلاح الدين
انھيءَ واقعي کان پوءِ ڄام فيروز سمجھيو ته ھاڻي مون کي دريا خان مان خطرو آھي، اُن ڪري ھن پنھنجي آندل مغلن جي چُرچ تي ھڪ دفعو وري دريا خان سان اڍنگي روش اختيار ڪئي. اھي مغل، ڄام فيروز قنڌار مان گھرائي، ھڪ خاص محلي ”مغل واڙي“ ۾ ورسايا ھئا. انھن مغلن تي اھو ڪم رکيو ويو ھو ته ھو ڄام فيروز کي دريا خان کان بدظن ڪري، دريا خان کي سنڌ جي سياست مان بيدخل ڪرائين. مغلن دريا خان کي درٻار مان ڪڍائي، شاھه بيگ ارغون کي خط لکي سنڌ تي حملي ڪرڻ لاءِ گھرايو. ارغونن جي حملي جو ٻُڌي، سنڌ جو عظيم محب وطن دريا خان، ھڪ دفعو وري ٺٽي جي چپن تي مُرڪ برقرار رکڻ لاءِ ميدان ۾ آيو ۽ وڙھندي شھيد ٿي ويو. سنڌ، ارغونن جي غلاميءَ جي پنجوڙ ۾ ڦاسي پيئي. اھي خبرون جڏھن ڄام صلاح الدين کي پھتيون، تڏھن ھو سنڌ تان ارغونن جو تسلط ختم ڪرائڻ ۽ سنڌ کي وري آزاد ڪرائڻ لاءِ ڏھه ھزارن سوڍن ۽ جاڙيجن جو لشڪر وٺي، ارغون تي حملي آور ٿيو. جھالار جي ميدان ۾ 1520ع ڌاري خونخوار جنگ لڳي. جنھن ۾ سنڌ جو ھيءُ لافاني محب وطن ڄام صلاح الدين، پنھنجي پُٽ ۽ ساٿين سميت شھيد ٿي ويو. ڄام صلاح الدين آخري وقت تائين سنڌ لاءِ زندھه رھيو ۽ سنڌ تي ئي قربان ٿيو.