دل جو سخي

دل جو سخي
- غوث پيرزادو

جڏهن وک وک تي واسينگ ويٺل هجن ته اهڙي راهه تان گذرجي ۽ ڏنگ کان بچي وڃجي گهٽ ۾ اهو عابد مظهر جهڙن ماڻهن لاءِ ته ممڪن ناهي جيڪي پنهنجي اندر جي ٻار کي هر وقت جياريندا رهندا هجن، جن وٽ ڏيکارڻ لاء رڳو هڪ ئي چهرو هجي. جن جو سينو گهاون سان ڀريل هجي مان عابد سائين کي ڏسندو آهيان ته من مان اهائي دعا نڪرندي آهي ته شل نه هن ڌرتي ته ڪڏهن ڪو ٻيو عابد پيدا ٿي پوي ڇو ته هي ديس ڪوڙن ڪانئرن جو آهي هتي سچا ماڻهو نه جي سگهندا آهن. هي جلادن جو ديس آهي هتي عابد جهڙن درويشن جو جيئڻ جنجال بڻايو ويندو آهي ۽ هتي عابد جهڙا ماڻهو جي نه سگهندا آهن.
عابد جي تخليقي پورهئي کي ڏسجي ٿو ته هو هڪ ئي وقت شاعر به ته ڪهاڻيڪار به آهي ته محقق ۽ نقاد به آهي هن پنهنجي سموري زندگي ادب کي ارپي ڇڏي آهي.
هو ڪراچي يونيورسٽي ۾ ادب جو استاد به رهيو آهي هو خالص اديب آهي هن جي دل جڏهن به ڌڙڪي آهي، هن ادب جي آسمان ۾ تخليقي تارا ٽاڪيا آهن هن جي تخليق اڳيان ڪابه هڪ صنف رڪاوٽ نه ٿي بڻجي. هو درد جو پانڌيئڙو آهي ان ڪري هن جي اکين ۾ سدائين ميگهه ملهار هوندا آهن ٿورڙي به رهنڊ تي وڏڦڙو بڻجي وسي پوندا آهن. هي پنهنجي ذات ۾ انتها پسند عاشق آهي هو رڳو پيار ڪرڻ ڄاڻي ٿو پيار جي مامري ۾ هي جنس جو قائل ناهي. مون هميشه هن جي چپن تي ڪيئي چميون ڦٿڪندي ڏٺيون آهن هن يگاني عاشق جا ڀاڪر مونکي الائي ڇو ويران لڳندا آهن هن سموري زندگي عشق جي سيجن تي سهاڳ راتيون ملهائيندي پئي گذاري آهي پر نه پائي سگهڻ جو درد به سندس اکين تي اڌ ڪٺل پکي جيان ڦٿڪندي نظر ايندو آهي هن چرئي ماڻهو کي ڪير سمجهائي ته هن پرٿويءَ تي پيار هڪ وکر طور استعمال ٿيندو آهي جنهن پيار جون اکيون تنهنجي سيني ۾ پيوست ٿيل آهن اهو عشق هتي ديواني جو خواب ليکيو ويندو آهي.
عابد سائين! اهو ڪافي ناهي ته تون دل جو سخي آهين ۽ اها سخاوت تنهنجي جيت ۽ منافق سماج جي هار آهي. عابد سائين! دوستن جي روپ ۾ دغا باز ڏسي تنهنجي ويساهه جي وستيء ۽ زلزلا ڇو برپا ٿي ويندا آهن تنهنجون اکيون دوستن جي دغائن تي رت رئڻ بدران اهو ڇونه طئي ڪنديون آهن ته کوکلي سماج ۾ فرشتا نه پر کوکلا ماڻهو ئي ملندا آهن. عابد سائين تون ادبي ادارن جا بنياد وجهندڙ اڳواڻ آهين ادبي سنگتون هلائڻ ته ڪو توکان سکي تنهنجي قلم جي خوشبو ئي نرالي آهي تنهنجي تخليق تي ڪنهن به وڏي اديب جي ڇاپ نه آهي. بس توسان مان ان ڪري به عشق جو اظهار ڪري پاڻ کي تنهنجو عاشق سڏائڻ جو اعلان نه ڪري سگهيم جو تون ان مامري ۾ تڪڙ ڪري منهنجو عاشق سڏائي ويٺين ۽ اها پيڙا به تنهنجي حصي ۾ آئي جيڪا تو پاڻ چونڊي آهي.


شخصيتون ۽ خاڪا

ڊاڪٽر عابد مظهر [ فن ۽ شخصيت]