بَچِيو ڪُجهه ڀي ڪونهَ.
سارو ڪُجهه لُڙهي ويو.
ٿانوَ ٿِپا، ڪپڙو اَجهو،
مالُ متاعُ رهيو نهَ.
سارو ڪُجهه لُڙهي ويو.
ڏاجو پُٽَ ۽ ڌِيءُ جو،
هِنڌ، وهاڻا، سونَ.
سارو ڪُجهه لُڙهي ويو.
آهُون ۽ دانهون ڪري،
روئان آئون ڇو نهَ؟
سارو ڪُجهه لُڙهي ويو.
سالن تائين سچُ پڇو،
هاڻيِ هِي ٺهندو نهَ.
سارو ڪُجهه لُڙهي ويو.