بيوسِ ۽ لاچارُ،
رَستن تي پيا ٿا رَهُون.
حالت کان مجبورُ ٿي،
نَنَگَ وَٺِي نروارُ.
رَستن تي پيا ٿا رَهُون.
ويٺا ناهيون شوقَ سان،
ايئن ڇڏي گهُر ٻارُ.
رَستن تي پيا ٿا رَهُون.
گهر سارا ويڙا لڙهي،
اهڙو انڌوڪارُ.
رَستن تي پيا ٿا رَهُون.
ڪا به سهولت ڪانه آ،
سَڀُ ڀاتي بيمارُ.
رَستن تي پيا ٿا رَهُون.