لاشَ مِلنِ ٿا پيا.
جيئن جيئن پاڻي ٿو لَهي.
نِڪريو اچن ٿا اوچتو،
نانگَ ڏنگنِ ٿا پيا.
جيئن جيئن پاڻي ٿو لَهي.
نَعشُ گَهرَنِ اندر پِيَلَ،
ڪُتا پَٽنِ ٿا پيا.
جيئن جيئن پاڻي ٿو لَهي.
مُنهن ڪڍيو بيمارين،
ماڻهو مرنِ ٿا پيا.
جيئن جيئن پاڻي ٿو لَهي.
شاعري
منهنجي سنڌ لُڙهي ويئي
علي محمد درد سولنگيءَ جو هي تيرهون ڪتاب آهي، ۽ انفراديت اها اٿس تہ هن ڀيري هِن شاعريءَ جي ڪلاسيڪل صنف وائيءَ تي لکڻ جو ڪامياب تجربو ڪيو آهي. هن سڄي ڪتاب جو موضوع سنڌ ۾ آيل 2022ع واري برساتي ٻوڏ آهي. برسات قدرتي يا مصنوعي، پر سنڌ ڌرتيءَ تي سُڪار بدران آفت بڻجي ڪڙڪي. علي محمد درد سولنگي پنهنجي شاعريءَ ذريعي واڳ ڌڻين ۽ ظالمن جي پت تہ وائکي ڪئي آهي پر مظلوم ماروئڙن سان همدرديءَ جو اظھار بہ ڪيو اٿس! هڪڙي قلم ڌڻيءَ جي اها ئي ذميواري آهي تہ هو سماجي مسئلن کي آواز ڏيئي ايوانن تائين پھچائڻ جي ڪوشش ڪري، درد سولنگي اهڙين ڪوششن ۾ ڪامياب نظر اچي ٿو.
- 4.5/5.0
- 24
- 5
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- علي محمد ”درد“ سولنگي
- ڇاپو پھريون
جيئن جيئن پاڻي ٿو لَهي.
نِڪريو اچن ٿا اوچتو،
نانگَ ڏنگنِ ٿا پيا.
جيئن جيئن پاڻي ٿو لَهي.
نَعشُ گَهرَنِ اندر پِيَلَ،
ڪُتا پَٽنِ ٿا پيا.
جيئن جيئن پاڻي ٿو لَهي.
مُنهن ڪڍيو بيمارين،
ماڻهو مرنِ ٿا پيا.
جيئن جيئن پاڻي ٿو لَهي.