گُم ٿي ويو ٿَسِ ٻارُ.
ماءُ رڙي پئي راتِ کان.
ڪاٿي هُوندو هن مَهل،
مُنهنجو هِيرن هارُ.
ماءُ رڙي پئي راتِ کان.
نِنڊ نه ڪو آرام ٿسِ،
هڪُ سئوچار بُخارُ.
ماءُ رڙي پئي راتِ کان.
ڪينَ آهي ڪاٿان پيو،
هُنَ جو پتو پارُ.
ماءُ رڙي پئي راتِ کان.
ڇا به ڪري ڳولي ڏِيو،
مُنهنجو نيڻن ٺارُ.
ماءُ رڙي پئي راتِ کان.